Czy to zawał?

Choroby układu sercowo naczyniowego należą do tzw. chorób cywilizacyjnych – charakteryzuje je powszechność i wysoka częstość występowania. Wykrywane na wczesnym etapie, prawidłowo leczone i poddawane regularnej kontroli lekarskiej, nie muszą jednak sprawiać choremu dużych trudności i istotnie obniżać komfortu życia – oczywiście, pod warunkiem, że nie są to schorzenia szczególnie niebezpieczne.
Mimo znacznego rozwoju medycyny i farmakoterapii, wciąż jednak zmagamy się z tzw. kardiologicznymi stanami nagłymi – sytuacjami, w których dochodzi do niewydolności krążenia i bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta. Jednym z takich stanów jest zawał mięśnia sercowego – schorzenie, w którym dopływ krwi do serca zostaje znacznie upośledzony, a, co za tym idzie, serce nie otrzymuje optymalnej ilości tlenu i nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować. W przebiegu zawału dochodzi do obumierania kardiomiocytów – komórek budujących mięsień sercowy – a więc serce jako pompa tłocząca krew do naczyń krwionośnych nie pracuje prawidłowo i kolejne tkanki organizmu doznają niedokrwienia.
Do zawału dojść może u osób, które chorują na stabilną chorobę wieńcową (łagodne ograniczenie przepływu krwi przez tętnice unaczyniające serce), ale także u pacjentów wcześniej pozornie zdrowych, co dodatkowo potęguje nieprzewidywalność i niebezpieczeństwa związane z wystąpieniem zawału mięśnia sercowego.
Jakie objawy sugerują omawiane schorzenie? Przede wszystkim, uwagę zwrócić należy na ból w klatce piersiowej, który trwa powyżej 20 minut i promieniuje w stronę szyi, żuchwy, lewego barku i lewej kończyny górnej. Bólowi towarzyszyć mogą (lub też go zastępować) duszności, wrażenie kołatania serca, omdlenie, a nawet niecharakterystyczne nudności i wymioty. W razie pojawienia się powyższych dolegliwości i przekonania, że mogą być one związane z zawałem, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną.